پيشگيري و مديريت بيماري ديابت نوع 2
ديابت نوع 2 يكي از شايع‌ترين بيماري‌هاي متابوليك در سطح جهاني است كه به دليل اختلال در عملكرد انسولين و تنظيم قند خون به وجود مي‌آيد. برخلاف ديابت نوع 1، كه به دليل نقص در توليد انسولين توسط لوزالمعده ايجاد مي‌شود، ديابت نوع 2 به دليل مقاومتي كه بدن به انسولين نشان مي‌دهد و يا كاهش توليد انسولين، رخ مي‌دهد.
علل و عوامل خطر
ديابت نوع 2 زماني رخ مي‌دهد كه بدن به انسولين كه هورمون مهمي براي تنظيم قند خون است، مقاوم مي‌شود يا لوزالمعده قادر به توليد مقدار كافي انسولين نباشد. عوامل متعددي مي‌توانند در بروز ديابت نوع 2 نقش داشته باشند:
چاقي و اضافه وزن: چاقي، به‌ويژه چاقي در ناحيه شكم، يكي از مهم‌ترين عوامل خطر براي ديابت نوع 2 است. چربي اضافي بدن مي‌تواند به مقاومت به انسولين منجر شود.
عدم تحرك بدني: فعاليت بدني كم مي‌تواند به افزايش وزن و مقاومت به انسولين كمك كند و خطر ابتلا به ديابت نوع 2 را افزايش دهد.
وراثت و تاريخچه خانوادگي: داشتن سابقه خانوادگي ديابت نوع 2 مي‌تواند خطر ابتلا به اين بيماري را افزايش دهد. ژنتيك نقش مهمي در ايجاد اين اختلال دارد.
سن: خطر ابتلا به ديابت نوع 2 با افزايش سن افزايش مي‌يابد. با اين حال، اين بيماري مي‌تواند در هر سني رخ دهد.
تغذيه نامناسب: مصرف غذاهاي با قند و چربي بالا و كمبود مصرف ميوه‌ها، سبزيجات و غلات كامل مي‌تواند به ديابت نوع 2 منجر شود.
فشار خون بالا و اختلالات چربي خون: اين وضعيت‌ها مي‌توانند به افزايش خطر ديابت نوع 2 كمك كنند.
علائم ديابت نوع 2
ديابت نوع 2 مي‌تواند به آرامي توسعه يابد و ممكن است علائم آن در مراحل اوليه غيرقابل توجه باشند. علائم رايج شامل:
تشنگي شديد و ادرار مكرر: افزايش قند خون مي‌تواند به احساس تشنگي زياد و ادرار مكرر منجر شود.
خستگي و ضعف: بالا بودن قند خون مي‌تواند باعث خستگي و احساس ضعف شود.
ديد ضعيف: نوسانات قند خون مي‌تواند باعث تاري ديد و مشكلات بينايي شود.
زخم‌هاي به‌سختي التيام‌يابنده: زخم‌ها و جراحات ممكن است ديرتر از حد معمول التيام يابند.
كاهش وزن غيرقابل توجيه: برخي از افراد ممكن است با كاهش وزن غيرقابل توجيه مواجه شوند.
عفونت‌هاي مكرر: عفونت‌هاي پوستي و عفونت‌هاي ادراري ممكن است افزايش يابد.
ساير مقالات : باي پس معده
برچسب: ،