در چه شرايطي بايد ايمپلنت دندان بكاريم؟
ايمپلنت دندان براي پر كردن جاي خالي يك دندان، چند دندان و يا تمامي دندانهاي از دست رفته يك قوس دنداني استفاده مي‌شود. هدف از جايگزيني دندان‌ها در دندانپزشكي، بازگرداندن زيبايي و عملكرد به دهان است. به طور كلي هنگامي كه سخن از جايگزيني دندان‌ها به ميان مي‌آيد، سه روش اصلي براي اين منظور مطرح مي‌شود:
- پروتز مصنوعي غير ثابت مانند دندان مصنوعي كامل يا نيمه
- بريج دندان ( با چسب چسبانده و ثابت مي‌شود)
- ايمپلنت دندان
دندان مصنوعي از نظر هزينه، ارزان‌ترين روش است و براي بيشتر افراد قابل تهيه مي‌باشد اما از نظر زيبايي و عملكردي ضعيف‌ترين نتيجه را در بين اين سه روش دارد چرا كه مشكلات زيادي به دنبال دارد. علاوه بر اين دندان مصنوعي بر حس چشايي تأثير مي‌گذارد.
بريج دندان روش متداولتري براي پر كردن جاي خالي دندان‌ها محسوب مي‌شود . مهم‌ترين اشكال بريج دندان در مقايسه با كاشت دندان، بهره گيري آن از سلامت دندانهاي مجاور است. انتخاب روش جايگزيني دندانهاي از دست رفته به چند عامل بستگي دارد. به خصوص در صورتي كه ايمپلنت دندان نيز جز گزينه ها باشد، فاكتورهاي زير اهميت بيشتري دارد:
محل دندان يا دندانهاي از دست رفته كه بايد جاي خالي آنها پر شود
حجم و تراكم استخوان فك در محل كاشت دندان
سلامت عمومي بيمار
بودجه مالي در نظر گرفته شده
ترجيحات شخصي بيمار
از كجا بدانيم شرايط كاشت ايمپلنت ديجيتال را داريم؟
ابتدا جراح دندانپزشك، محل مورد نظر را معاينه مي‌كند تا مشخص شود شرايط مناسبي براي كاشت دندان داريد. پس از معاينه فيزيكي، عكس پرتوي ايكس از دندان‌ها و دهان گرفته مي‌شود.
ممكن است دندانپزشك سي تي اسكن نيز انجام دهد تا از ساختارهاي ديگر مانند شرايط استخوان فك، سينوس و عصب ها اطلاعاتي به دست بياورد.
ساير مقالات ... دندانپزشكي كودكان
برچسب: ،